Στις 19 Σεπτεμβρίου, ο σκιτσογράφος Henry Payne δημοσίευσε αυτό το σκίτσο στο ιστολόγιό του και στη συνέχεια το μοιράστηκε στο Twitter. Την τιτλοφόρησε"Tlaib Pager Hamas".
Πλαίσιο
Στη σκηνή, η Αμερικανίδα βουλευτής Rashida Tlaib (παλαιστινιακής καταγωγής) κοιτάζει έναν βομβητή που καπνίζει στο γραφείο της και σκέφτεται: "Περίεργο. Ο βομβητής μου μόλις εξερράγη".
Η γελοιογραφία αναφέρεται στις τρομοκρατικές επιθέσεις κατά της λιβανέζικης οργάνωσης Χεζμπολάχ, για τις οποίες χιλιάδες βομβητές και ασύρματα τηλέφωνα τροποποιήθηκαν ώστε να λειτουργούν ως παγίδες με τηλεχειρισμό, αφήνοντας δεκάδες νεκρούς και χιλιάδες πολίτες τραυματισμένους. Ο Λίβανος κατηγόρησε το Ισραήλ για την επίθεση και διάφορα μέσα ενημέρωσης επισήμαναν την ευθύνη του Ισραήλ, το οποίο παρέμεινε σιωπηλό επί του θέματος.
Αντιδράσεις
Δεν ήταν λίγοι εκείνοι που κατηγόρησαν τον σκιτσογράφο ότι σχεδίασε ένα "ρατσιστικό" σκίτσο που υπονοεί επίσης ότι η βουλευτής (η οποία επικρίνει και καταγγέλλει ανοιχτά τη γενοκτονία στη Γάζα) είναι μέλος της Χεζμπολάχ και υπονοεί επίσης ότι ανήκει στη Χαμάς.
Η αντίδραση της Δημοκρατικής βουλευτού ήρθε ως απάντηση/ευχαριστία στον Abdullah H. Hammoud, δήμαρχο του Dearborn, ο οποίος χαρακτήρισε το σκίτσο"σκουπίδι","Απολύτως αηδιαστικό" και δήλωσε ότι "η αντι-αραβική μισαλλοδοξία και η ισλαμοφοβία έχουν γίνει φυσιολογικές στα μέσα μαζικής ενημέρωσης".
Η Δημοκρατική βουλευτής του Βερμόντ Becca Balint ζήτησε να αφαιρεθεί η γελοιογραφία και να ζητηθεί συγγνώμη από την Tlaib και την αμερικανική μουσουλμανική κοινότητα.
"Ο υπαινιγμός ότι ένα μέλος του Κογκρέσου συνδέεται με μια τρομοκρατική οργάνωση επειδή είναι Παλαιστίνια είναι εντελώς ρατσιστικός, ισλαμοφοβικός και θέτει τους ανθρώπους σε κίνδυνο. Η γελοιογραφία πρέπει να αποσυρθεί με μια συγγνώμη προς τη βουλευτή Tlaib και τους μουσουλμάνους Αμερικανούς".
Η Rashida Tlaib, πρόσθεσε:"Η κοινότητά μας έχει ήδη υποφέρει τόσο πολύ αυτή τη στιγμή. Αυτός ο ρατσισμός θα υποκινήσει περισσότερο μίσος και βία κατά των αραβικών και μουσουλμανικών κοινοτήτων μας και καθιστά όλους λιγότερο ασφαλείς. Είναι ντροπή που τα μέσα μαζικής ενημέρωσης συνεχίζουν να εξομαλύνουν αυτόν τον ρατσισμό".
Στην αρχή, λόγω της διεύθυνσης ηλεκτρονικού ταχυδρομείου που συνοδεύει την υπογραφή της γελοιογραφίας(hpayne@detroitnews.com), θεωρήθηκε ότι είχε δημοσιευθεί στην εν λόγω εφημερίδα, αλλά αυτό δεν συνέβη.
Δημοσιεύθηκε στην ιστοσελίδα της National Review, μιας έκδοσης-ορόσημο του αμερικανικού συντηρητισμού, η οποία δεν σχολίασε τη διαμάχη.
Καμία συνέπεια
Η Detroit News προειδοποίησε ότι η εφημερίδα δεν είχε καμία ανάμειξη στη δημιουργία της γελοιογραφίας και δεν την είχε δημοσιεύσει. Στην πραγματικότητα, ο Payne δεν έχει σχεδιάσει για την εφημερίδα από το 2013, όταν έγινε συντάκτης της συντακτικής σελίδας μετά από μια σειρά περικοπών στην εφημερίδα.
Ο Payne προσλήφθηκε ως σκιτσογράφος από την εφημερίδα το 1999 για να αντικαταστήσει τον Draper Hill (1935-2009), ο οποίος συνταξιοδοτήθηκε εκείνη τη χρονιά.
Η Detroit News δεν σκέφτεται να απολύσει τον Payne ή να του επιβάλει πειθαρχικές κυρώσεις για το σκίτσο. Ωστόσο, λένε ότι του ζητήθηκε να σταματήσει να χρησιμοποιεί και να εμφανίζει τη διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου της Detroit News στις γελοιογραφίες όταν εργάζεται για άλλες εκδόσεις, κάτι με το οποίο ο συγγραφέας συμφώνησε(πηγή).
Ο συγγραφέας μιλάει
Ο Χένρι Πέιν απάντησε στις κατηγορίες για ρατσισμό με μια κίνηση που είναι τόσο παράλογη όσο και ασυνάρτητη. Ο Πέιν, ο οποίος φαίνεται να είναι ανόητος, το κάνει ακόμη χειρότερο συνδέοντας τη βουλευτή με τον πρώην δήμαρχο του Ντίρμπορν, τον ρατσιστή Ρεπουμπλικάνο Όρβιλ Χάμπαρντ.
"Το Μετρό του Ντιτρόιτ έχει μια ατυχή ιστορία μισαλλόδοξης ηγεσίας από τον Orville Hubbard έως τη Rashida Tlaib. Και οι πένες των σκιτσογράφων έχουν από καιρό διακωμωδήσει τη δημαγωγία τους."(Πηγή)
Στα σχόλια του άρθρου στο The Daily Cartoonist μπορείτε να διαβάσετε αυτά τα δύο σχόλια
"Αυτή είναι μια πολύ κουτσή δικαιολογία από τον Πέιν. Αλλά από την άλλη δεν είναι ιδιαίτερα γνωστός για την οξύτητά του."(1)
"Η γελοιογραφία του Payne είναι έργο ενός αχρείου. Ισχυρίζεται ότι χτυπάει τους ρατσιστές, ενώ σχεδιάζει ένα ρατσιστικό σκίτσο για να το βλέπουν όλοι"(2).
Ο Orville Hubbard (1903-1982) ήταν δήμαρχος του Dearborn του Μίσιγκαν από το 1942 έως το 1978 και έγινε εθνικά γνωστός ως ένθερμος υποστηρικτής του διαχωρισμού με υποτιμητικές απόψεις για τους μαύρους, τους Άραβες, τους Εβραίους και άλλους.
Οι φυλετικές απόψεις του Χάμπαρντ δεν περιορίζονταν στους Αφροαμερικανούς. Ήταν γνωστό ότι παραπονιόταν ότι "η χώρα ανήκει στους Εβραίους", ότι οι Ιρλανδοί "είναι πιο διεφθαρμένοι και από τους Ντάγκος" και, όταν άρχισαν να εγκαθίστανται στο Ντίρμπορν κάτοικοι της Μέσης Ανατολής, ότι "οι Σύριοι είναι χειρότεροι και από τους νέγρους".
Ο Χάμπαρντ είπε κάποτε: "Δεν είμαι ρατσιστής, αλλά μισώ αυτούς τους μαύρους μπάσταρδους.
Σχετικά με τον Henry Payne
Ο Henry Payne γεννήθηκε το 1962 στο Τσάρλεστον της Δυτικής Βιρτζίνια. Αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο Princeton με πτυχίο ιστορίας το 1984 και έκανε τα πρώτα του βήματα ως σκιτσογράφος σε διάφορες φοιτητικές εφημερίδες.
Είναι αρθρογράφος της εφημερίδας The Detroit News, ραδιοφωνικός παρουσιαστής στο WFDF Detroit, πρώην σκιτσογράφος και συγγραφέας γνώμης. Ήρθε στην The News το 2000 από την Scripps Howard News Service στην Ουάσινγκτον. Έχει γράψει, μεταξύ άλλων, για τις εφημερίδες The Wall Street Journal, National Review, New York Post και Washington Times.
Ο Payne γράφει για την εφημερίδα The News για οχήματα, τάσεις προϊόντων και έκτακτες ειδήσεις. Έχει κερδίσει πολλά βραβεία για τις στήλες του για τα αυτοκίνητα, συμπεριλαμβανομένου του SPJ Excellence in Journalism. Ο Payne είναι επίσης ενεργός οδηγός αγώνων με μια vintage Lola.
Έχει εκδώσει τρία βιβλία, τα δύο από αυτά παιδικά, με την Random House. Το πρώτο του βιβλίο, "Payne & Ink: The Cartoons and Commentary of Henry Payne, 2000-2001", εκδόθηκε το 2002. Έχει επίσης εικονογραφήσει δύο παιδικά βιβλία για την Random House: "Where Did Daddy's Hair Go?" (του Joe O'Connor) το 2006 και "The Book of Ears" του Dr. Seuss το 2007. Ήταν επίσης ιδρυτής και εκδότης του TheMichiganView.com, ενός σημαντικού εντύπου γνώμης της Detroit News, από το 2010 έως το 2013(από την ιστοσελίδα του συγγραφέα).
Το χιούμορ σε μπελάδες, μια συλλογή περιπτώσεων
Περιπτώσεις γελοιογράφων που αντιμετώπισαν προβλήματα κάποιας σημασίας εξαιτίας των γελοιογραφιών ή των σατιρικών εικονογραφήσεών τους. Υπάρχουν επίσης κάποιες ιστορίες άλλων ανθρώπων που, χωρίς να είναι σκιτσογράφοι, έμπλεξαν σε προβλήματα επειδή τις μοιράστηκαν.
