Η Charlie Hebdo δημοσίευσε ένα ειδικό τεύχος 32 σελίδων για να συμπέσει με τη δέκατη επέτειο της επίθεσης στα γραφεία της.
Στις 7 Ιανουαρίου 2015, δύο αδέλφια, ο Chérif και ο Saïd Kouachi, μπήκαν στα κεντρικά γραφεία της εβδομαδιαίας σατιρικής εφημερίδας Charlie Hebdo στο Παρίσι και δολοφόνησαν δώδεκα άτομα. Οκτώ από αυτούς ήταν προσωπικό της σύνταξης: πέντε σκιτσογράφοι (Wolinski, Cabu, Honoré, Tignous και Charb, ο αρχισυντάκτης), ένας διορθωτής (Mustapha Ourrad), ένας ψυχαναλυτής (Elsa Cayat) και ένας αντι-νεοφιλελεύθερος οικονομολόγος (Bernard Maris, γνωστός ως "Oncle Bernard").
Καρικατούρα, ένα θεμελιώδες δικαίωμα
Αυτό το ειδικό αφιέρωμα, μεταξύ άλλων, δημοσιεύει τα αποτελέσματα μιας έρευνας που διεξήγαγε το Ifop για το Ίδρυμα Jean-Jaurès. Όλο και περισσότεροι άνθρωποι υπερασπίζονται το δικαίωμα στο γέλιο. Ακόμα και να γελούν με τον Θεό.
Τα αποτελέσματα της έρευνας δείχνουν ότι το 62% των ερωτηθέντων τάσσεται υπέρ του"δικαιώματος προκλητικής κριτικής μιας θρησκευτικής πεποίθησης, ενός συμβόλου ή ενός δόγματος".
Το 76% των ερωτηθέντων πιστεύει ότι"η ελευθερία της έκφρασης είναι θεμελιώδες δικαίωμα και ότι η ελευθερία της γελοιογραφίας είναι ένα από αυτά". Το 2012, μόνο το 58% πίστευε έτσι. Μια αύξηση σχεδόν 20% σε δώδεκα χρόνια δεν είναι καθόλου ευκαταφρόνητη.
Τα αποτελέσματα δημοσιεύονται επίσης ως απάντηση σε ερώτηση σχετικά με την απόφαση των New York Times να σταματήσουν να δημοσιεύουν πολιτικές γελοιογραφίες. Το 66% των ερωτηθέντων δήλωσε ότι δεν εγκρίνει την απόφαση αυτή.
2019 καρτούν. Δείτε το σχετικό άρθρο.
Δημοσίευσαν επίσης στον ιστότοπό τους τις επιλεγμένες βινιέτες από τον διαγωνισμό #RiredeDieu / #MockingGod, τις οποίες μπορείτε να δείτε σε αυτή τη γκαλερί.
Επί του παρόντος, τα γραφεία της εβδομαδιαίας εφημερίδας βρίσκονται σε μυστική τοποθεσία για λόγους ασφαλείας και οι εργαζόμενοί της πρέπει να κυκλοφορούν με σωματοφύλακες.
Στο κύριο άρθρο του, με τίτλο"Απίστευτο και οικουμενικό", ο Riss υπενθυμίζει ότι"Δέκα χρόνια μετά, το Charlie Hebdo είναι ακόμα εκεί" και εξετάζει πώς η επίθεση επηρέασε την εξέλιξη της εβδομαδιαίας εφημερίδας.
Την επομένη της επίθεσης, βρεθήκαμε με την πλάτη στον τοίχο: από σχολιαστής της επικαιρότητας, το Charlie Hebdo έγινε ξαφνικά πολιτικός ηθοποιός. Αν το Charlie κατέρρεε και εξαφανιζόταν, οι τρομοκράτες κέρδιζαν. Αν ο Charlie κατάφερνε να αναστηθεί, οι τρομοκράτες αποτύγχαναν. Η διατήρηση της εφημερίδας σήμαινε να αποδείξουμε ότι οι ιδέες για τις οποίες αγωνιστήκαμε όλα αυτά τα χρόνια, μέσα από κείμενα και σχέδια, δεν ήταν απλώς λόγια, αλλά η έκφραση των βαθύτερων πεποιθήσεών μας. Η επίθεση ήταν μια στιγμή αλήθειας που δοκίμασε τη στερεότητα των ιδεών μας, παρά την ταλαιπωρία και τη δυσκολία να ξαναχτίσουμε μια αίθουσα σύνταξης που πάντα απειλούνταν και δυσφημιζόταν από τους επικριτές. Επειδή οι ιδέες είναι πραγματικές, βιωμένες εμπειρίες, όχι απλώς όμορφες λέξεις που πρέπει να αποδοθούν ή να γραφτούν σε ένα κύριο άρθρο.
Η σάτιρα έχει μια αρετή που μας βοήθησε σε αυτά τα τραγικά χρόνια: την αισιοδοξία. Αν έχεις όρεξη να γελάσεις, έχεις όρεξη να ζήσεις. Το γέλιο, η ειρωνεία και η γελοιογραφία είναι εκφράσεις αισιοδοξίας. Ό,τι κι αν συμβεί, δραματικό ή χαρούμενο, η ανάγκη για γέλιο δεν θα εξαφανιστεί ποτέ.
Ο Laurent Sourisseau, πιο γνωστός ως"Riss", γεννήθηκε το 1966 και εντάχθηκε στη La Grosse Bertha το 1991, όπου γνώρισε τους Charb, Luz, Cabu, Philippe Val και όλη την ομάδα του μελλοντικού Charlie Hebdo. Τον Ιούλιο του 1992, συμμετείχε στην επανέκδοση του Charlie Hebdo. Το 2009, μετά την αποχώρηση του Philippe Val, μοιράστηκε τη διεύθυνση της εφημερίδας με τον Charb. Στις 7 Ιανουαρίου 2015, πυροβολήθηκε στην πλάτη κατά την επίθεση και έκτοτε είναι ο εκδότης της εφημερίδας.
