Η Campanella θα μετατρέψει τη Mafalda σε σειρά κινουμένων σχεδίων

 
Η Campanella θα μετατρέψει τη Mafalda σε σειρά κινουμένων σχεδίων
Προωθητική εικόνα

Το Netflix ανακοίνωσε ότι ο σκηνοθέτης Χουάν Χοσέ Καμπανέλα, νικητής του Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας το 2010 για την ταινία Το μυστικό στα μάτια τους, εργάζεται πάνω στην οπτικοακουστική μεταφορά του εμβληματικού κόμικ Mafalda, του αναγνωρισμένου Αργεντινού μετρ του γραφικού χιούμορ, Χοακίν Σαλβαδόρ Λαβαντό Τεχόν, Quino.

Ο Campanella θα είναι ο σκηνοθέτης, σεναριογράφος και showrunner του έργου, το οποίο αναπτύσσεται ως σειρά κινουμένων σχεδίων.

Ο Gastón Gorali θα εργαστεί ως συν-σεναριογράφος και γενικός παραγωγός και ο Sergio Fernández ως διευθυντής παραγωγής. Η Mafalda είναι μια πρωτότυπη παραγωγή του Netflix με την Mundoloco CGI.

Το έργο, το οποίο βρίσκεται ακόμη στο στάδιο της ανάπτυξης, δεν έχει καν εκτιμώμενη ημερομηνία κυκλοφορίας, αλλά αυτό που είναι ήδη γνωστό, σύμφωνα με όσα δήλωσε ο Campanella στην εφημερίδα Clarín, μεταξύ άλλων, είναι ότι θα μπορούσε να είναι περίπου 10 κεφάλαια και ότι δεν θα διαδραματίζονται στη δεκαετία του 1960. Η δράση θα λαμβάνει χώρα στο σήμερα. Ακόμα πιο δύσκολο, γιατί οι αναθεωρήσεις ή/και οι αναβαθμίσεις των κλασικών έργων έχουν πάντα τους κινδύνους τους.

Όπως και να έχει, η Μαφάλντα δεν είναι ένα από τα πράγματα του Κίνο που μου αρέσει περισσότερο, νομίζω ότι τα καλύτερα μαργαριτάρια του ήταν στις σατιρικές εικονογραφήσεις του.

Από τα πρώτα σχόλια για την ανακοίνωση, υπάρχει ήδη η συνήθης ανησυχία ότι από τη διασκευή μπορεί να προκύψει κάτι παράξενο ή παραμορφωμένο και ο Καμπανέλα γνωρίζει ότι αντιμετωπίζει μια μεγάλη πρόκληση.

Το να προσαρμόσεις κάτι που σχεδιάστηκε ως αυτοτελές χάπι σε μια σειρά και να του δώσεις συνέχεια διατηρώντας την ουσία του αρχικού έργου χωρίς να χρησιμοποιήσεις τη μορφή μιας διαδοχικής σειράς σύντομων ταινιών δεν είναι καθόλου εύκολο, τολμώ να πω ότι είναι σχεδόν αδύνατο χωρίς να δημιουργήσεις νέο περιεχόμενο ως νήμα πλοκής.

Η διαφορά θα επισημανθεί μόνο από την απόσταση μεταξύ του κινούμενου σχεδίου και του πρωτότυπου έργου. Ακόμη και όταν προσπαθεί να είναι όσο το δυνατόν πιο πιστή στην ουσία της, η οπτικοακουστική γλώσσα χρειάζεται άλλους κώδικες που δεν ταιριάζουν με την ανάγνωση των ταινιών κινουμένων σχεδίων.

Η πρώτη ταινία, διάρκειας μόλις 30 λεπτών, για τη Mafalda μεταδόθηκε από την αργεντίνικη τηλεόραση το 1972 και ήταν μια σειρά από 260 ταινίες μικρού μήκους 90 δευτερολέπτων, οι οποίες αργότερα συγκεντρώθηκαν σε μια ταινία μεγάλου μήκους που κυκλοφόρησε το 1981.

Η δεύτερη προσαρμογή ήρθε στην Ισπανία στις αρχές της δεκαετίας του 1990. Τη σκηνοθέτησε ένας φίλος του Quino, ο Κουβανός σκηνοθέτης Juan Padrón (1947-2020) και ήταν επίσης μια διαδοχή ταινιών μικρού μήκους.

Το 1993 η ισπανική εταιρεία D.G. Producciones SA, σε συμπαραγωγή με την TVE, παρήγαγε 104 επεισόδια της Mafalda σε κινούμενα σχέδια διάρκειας 1 λεπτού σε σκηνοθεσία του Juan Padrón στο ICAIC, τα οποία επρόκειτο να αποτελέσουν μέρος μιας ταινίας διάρκειας 80 λεπτών.

Στην περίπτωση της σειράς Campanella, από την απάντησή σας στην ερώτηση αυτή του Pablo O.
Scholz στο Clarín, είναι σαφές ότι αυτή τη φορά θα μπορούσε να είναι μια ιστορία και όχι μια διαδοχή ταινιών μικρού μήκους.

-Και η ιστορία θα είναι σε βινιέτες, όπως τα στριπς, ή θα υπάρχει ένας άξονας;

-Φυσικά. Το χιούμορ του Quino είναι υπέροχο, αλλά έχει το timing του strip. Είναι πα-πα-πα-πα, ατάκα. Και στον κινηματογράφο ή σε μια σειρά, ο συγχρονισμός είναι διαφορετικός. Έτσι, αυτό που σκέφτηκα ότι έπρεπε να βρούμε μια ιστορία στην οποία αυτό το χιούμορ θα μπορούσε να "ειπωθεί", αλλά ως μέρος του διαλόγου. Και να συμβαίνει με έναν πιο δυναμικό τρόπο.

Επιστολή του Juan José Campanella σχετικά με το έργο.

Ήμουν επτά ή οκτώ ετών όταν εκδόθηκε σε βιβλίο η πρώτη συλλογή με τα στριπ της Mafalda. Οι γονείς μου διάβασαν το στριπ και μου είπαν ότι δεν θα το καταλάβαινα. Τι προσβολή! Τι πρόκληση. Έτρεξα να το αγοράσω και ακόμα θυμάμαι να ανεβαίνω τη χαράδρα του Μέλο καθώς το διάβαζα, να γελάω και να παραδέχομαι ότι, πράγματι, υπήρχαν στριπς που δεν καταλάβαινα. Η Μαφάλντα και οι φίλοι της όχι μόνο με έκαναν να γελάω πολύ, αλλά και να με στέλνουν στο λεξικό κατά καιρούς. Και κάθε νέα λέξη που μάθαινα είχε ως ανταμοιβή ένα νέο γέλιο.

Σύντομα έγινα μέλος της συμμορίας της Μαφάλντα. Μπορώ να αναφέρω πολλά ανέκδοτα από μνήμης, αλλά καθώς αντιμετωπίζω σήμερα αυτή την τεράστια πρόκληση, δεν θα ξεκινήσω με spoilers.


ΠΕΡΙΚΟΠΗ δεκαετίες αργότερα, στη μέση της παραγωγής του "Metegol". Ο μαέστρος Quino ήρθε να επισκεφθεί το γραφείο παραγωγής μας. Υπήρχαν σχεδόν 200 καλλιτέχνες από διαφορετικές γενιές και για όλους μας είχε μπει ο Θεός. Θυμάμαι ότι εκείνη τη μέρα ο Quino δοκίμασε, για πρώτη φορά, να ζωγραφίσει με ψηφιακό μολύβι. Ένας γίγαντας σαν κι αυτόν, που είχε εμπνεύσει γενιές σκιτσογράφων με τη γραμμή του και πολλούς ακόμη χιουμορίστες με την αίσθηση της ειρωνείας και τον αιχμηρό σχολιασμό του, έδινε σχήμα σε μια γραμμή, αλλά όπως ποτέ άλλοτε, χωρίς μελάνι ή χαρτί.

Ο ενθουσιασμός του ήταν ο ενθουσιασμός ενός παιδιού με ένα καινούργιο παιχνίδι, που έκανε δεκάδες ερωτήσεις. Ο ενθουσιασμός και η περιέργεια ενός ανθρώπου που ποτέ δεν πίστευε ότι τα ήξερε όλα. Από εκείνη την επίσκεψη θέτουμε ερωτήματα: Πώς μπορούμε να επανασυνδέσουμε τις νέες γενιές που δεν μεγάλωσαν με τη Μαφάλντα με αυτό το σπουδαίο έργο; Πώς μπορούμε να μεταφέρουμε το πνεύμα του, την κακία του, στα παιδιά που σήμερα μεγαλώνουν σε ψηφιακές πλατφόρμες; Πώς μπορούμε, εν ολίγοις, να μεταφέρουμε ένα από τα σπουδαιότερα έργα στην ιστορία του γραφικού χιούμορ στην οπτικοακουστική γλώσσα;


Σήμερα, δώδεκα χρόνια μετά από εκείνη την αξέχαστη επίσκεψη, αντιμετωπίζουμε αυτή την πρόκληση. Όχι περισσότερο και όχι λιγότερο από το να μετατρέψουμε τη Mafalda σε ένα κλασικό animation. Είναι υποχρέωσή μας να διατηρήσουμε το χιούμορ, τον συγχρονισμό, την ειρωνεία και τις παρατηρήσεις του Quino. Ξέρουμε ότι δεν θα μπορέσουμε να εξυψώσουμε τη Mafalda, γιατί δεν μπορεί να είναι υψηλότερη. Ονειρευόμαστε όμως ότι όσοι από εμάς της έχουμε αφοσιωθεί από την πρώτη ώρα μπορούμε να τη μοιραστούμε με τα παιδιά μας, και ακόμη κι αν υπάρχουν πράγματα που προορίζονται μόνο για τους ενήλικες, μπορούμε όλοι μαζί να γελάμε οικογενειακώς και γιατί όχι, να πηγαίνουμε στο λεξικό που και που.


Χωρίς αμφιβολία, και μακράν η μεγαλύτερη πρόκληση της ζωής μου.


Juan José Campanella
Ιούλιος, 2024