Charlie Hebdo heeft een speciale uitgave van 32 pagina's gepubliceerd ter gelegenheid van de tiende verjaardag van de aanslag op zijn redactiekantoor.
Op 7 januari 2015 drongen twee broers, Chérif en Saïd Kouachi, het hoofdkantoor van het satirische weekblad Charlie Hebdo in Parijs binnen en vermoordden twaalf mensen. Acht van hen waren redactieleden: vijf cartoonisten (Wolinski, Cabu, Honoré, Tignous en Charb, de hoofdredacteur), een proeflezer (Mustapha Ourrad), een psychoanalyticus (Elsa Cayat) en een anti-neoliberale econoom (Bernard Maris, bekend als "Oncle Bernard").
Karikatuur, een grondrecht
Deze special publiceert onder andere de resultaten van een enquête die het Ifop heeft uitgevoerd voor de Jean-Jaurès-Stichting. Steeds meer mensen verdedigen het recht om te lachen. En zelfs om te lachen om God.
Uit de resultaten van het onderzoek blijkt dat 62% van de respondenten voorstander is van"hetrecht om provocerende kritiek te uiten op een religieuze overtuiging, symbool of dogma".
76% van de respondenten is van mening dat"vrijheid van meningsuiting een grondrecht is en dat de vrijheid van karikatuur daar één van is". In 2012 vond slechts 58% dat. Een stijging van bijna 20% in twaalf jaar is niet gering.
De resultaten worden ook gepubliceerd als antwoord op een vraag over het besluit van The New York Times om te stoppen met het publiceren van politieke cartoons. Zesenzestig procent van de respondenten zei dat ze het besluit niet goedkeurden.
Spotprent 2019. Zie gerelateerd artikel.
Ze hebben ook de geselecteerde vignetten van hun #RiredeDieu / #MockingGod wedstrijd op hun website gepubliceerd, die je in deze galerij kunt bekijken.
Momenteel bevinden de redactiekantoren van het weekblad zich om veiligheidsredenen op een geheime locatie en moeten de werknemers met lijfwachten rondlopen.
In zijn hoofdartikel, getiteld"Ongelooflijk en universeel", herinnert Riss zich dat"Tien jaar later Charlie Hebdo er nog steeds is" en bekijkt hij hoe de aanslag de ontwikkeling van het weekblad heeft beïnvloed.
De dag na de aanslag stonden we met onze rug tegen de muur: van commentator op de actualiteit werd Charlie Hebdo plotseling een politieke speler. Als Charlie instortte en verdween, wonnen de terroristen. Als Charlie erin slaagde te herrijzen, faalden de terroristen. De krant behouden betekende aantonen dat de ideeën waarvoor we door de jaren heen gevochten hadden, door middel van teksten en tekeningen, niet zomaar praatjes waren, maar de uitdrukking van onze diepste overtuigingen. De aanslag was een moment van de waarheid dat de soliditeit van onze ideeën testte, ondanks het lijden en de moeite die het kostte om een redactiekamer te herbouwen die altijd bedreigd en vernederd werd door critici. Want ideeën zijn echte, doorleefde ervaringen, niet alleen mooie woorden om te declameren of in een hoofdartikel te krabbelen.
Satire heeft een deugd die ons in deze tragische jaren heeft geholpen: optimisme. Als je zin hebt om te lachen, heb je zin om te leven. Lachen, ironie en karikaturen zijn uitdrukkingen van optimisme. Wat er ook gebeurt, dramatisch of vrolijk, de drang om te lachen zal nooit verdwijnen.
Laurent Sourisseau, beter bekend als"Riss", werd geboren in 1966 en kwam in 1991 bij La Grosse Bertha, waar hij Charb, Luz, Cabu, Philippe Val en het hele team van de toekomstige Charlie Hebdo leerde kennen. In juli 1992 nam hij deel aan de heruitgave van Charlie Hebdo. In 2009, na het vertrek van Philippe Val, deelde hij de leiding van de krant met Charb. Op 7 januari 2015 werd hij bij een aanslag in de rug geschoten en sindsdien is hij redacteur van de krant.
