W 1987 roku palestyński rysownik Naji Al-Ali został zamordowany przez nieznanego sprawcę. Ten 52-minutowy film dokumentalny w reżyserii Kasima Abida śledzi jego życie i twórczość od narodzin w Galilei do śmierci w Londynie. Bada siły, które ukształtowały Naji jako artystę i człowieka, i pokazuje, jak jego doświadczenia odzwierciedlają doświadczenia innych wygnanych Palestyńczyków.
Około godziny 17:10 w środę 22 lipca 1987 r. Naji al-Ali, rysownik polityczny kuwejckiego dziennika Al-Qabas, został postrzelony w tył głowy, gdy szedł do swojego biura przy Ives Street w londyńskiej dzielnicy Knightsbridge.
51-letni Al-Ali został przewieziony do szpitala, gdzie pozostawał w śpiączce przez 37 dni, aż zmarł 29 sierpnia 1987 roku. Rysownik otrzymał kilka gróźb śmierci w latach poprzedzających jego zabójstwo.
W 2017 r. brytyjska policja wznowiła sprawę morderstwa, ale śledztwo nie przyniosło żadnych nowych tropów.
Pełny dokument można obejrzeć na Youtube dzięki jego reżyserowi.
Naji al-Ali urodził się w 1936 r. w palestyńskiej wiosce Ash Shajara (Galilea).
W 1948 r. Asz-Szajara była jedną z 480 wiosek zniszczonych w tak zwanej "Nakbie", czyli katastrofie. Nakba to dewastacja Palestyny podczas tworzenia państwa izraelskiego. Palestyńczycy stracili ponad połowę swojej ziemi, miały miejsce masakry, które doprowadziły do powstania około 750 000 uchodźców. Naji al-Ali miał 10 lat, gdy wraz z rodziną został wypędzony z Palestyny do obozu dla uchodźców Ein Al-Hilweh w Libanie. Na początku lat 60. wyemigrował do Kuwejtu.
W 1974 r. w Libanie wybuchła wojna domowa, a Naji al-Ali powrócił, by dołączyć do palestyńskich Fedainów zakorzenionych w Bejrucie. Kiedy OWP wynegocjowała z Izraelem wycofanie swojej armii, libańska falanga rozpoczęła prześladowania palestyńskich uchodźców, których kulminacją była masakra obozów Sabra i Chatila na obrzeżach Bejrutu. Naji al-Ali ukrywał się przez sześć miesięcy w miejskich tunelach, zanim ostatecznie uciekł do Kuwejtu.
Stamtąd potępił przywódców OWP jako pośrednio odpowiedzialnych za masakry w Sabrze i Chatili. W odpowiedzi kierownictwo OWP i kilka arabskich gazet zorganizowało szeroko zakrojoną kampanię prasową przeciwko Nayi al-Ali, która przybrała formę publicznych aktów potępienia. Ostatecznie został on wydalony z Kuwejtu. Żadne inne państwo arabskie nie chciało go przyjąć, więc udał się na wygnanie do Londynu.(1)
Od 1975 r. do swojej śmierci w 1987 r. Naji al-Ali rysował liczne karykatury potępiające sytuację palestyńskich uchodźców.
Jego postać, Handala, zawsze odwrócona plecami do widza (interpretowana jako ukłon w stronę tych, którzy odwracają się plecami do palestyńskich żądań), symbolizuje 10-letniego chłopca-uchodźcę, którym był i który stał się ikoną palestyńskich uchodźców. Do dziś pozostaje potężnym symbolem walki i oporu narodu palestyńskiego o sprawiedliwość i samostanowienie.
