Οι New York Times ανακοίνωσαν ότι θα σταματήσουν να δημοσιεύουν πολιτικές γελοιογραφίες στη διεθνή έκδοσή τους, "συμπίπτοντας" έτσι με την εθνική έκδοση, όπου δεν υπάρχουν γελοιογραφίες. Την 1η Ιουλίου θα αποχαιρετήσει τη σάτιρα, αλλά και δύο από τους σκιτσογράφους της, τον Patrick Chappatte και τον Heng Kim Song, οι οποίοι και οι δύο έχουν αποσυρθεί.
Η εφημερίδα το ανακοίνωσε με αυτόν τον τρόπο και είναι σχεδόν κωμικό το γεγονός ότι κλείνει το σημείωμα υπενθυμίζοντας ότι πέρυσι, για πρώτη φορά στην ιστορία της, κέρδισε Πούλιτζερ για πολιτικές γελοιογραφίες.
Δημοσίευσαν επίσης μια σύντομη δήλωση με την υπογραφή του εκδότη τους, James Bennet, στο ίδιο πνεύμα.
Τέρμα πια τα ρίσκα με τη δημοσίευση ανεξέλεγκτων απόψεων, που διαμορφώνονται, μαλακώνουν, προσαρμόζονται και σερβίρονται κατά το γούστο των αφεντικών της εταιρείας, τα οποία μπορεί κάλλιστα να είναι εσωτερικά ή/και εξωτερικά και μπορεί να έχουν μεγάλη σχέση με τα χρήματα που εισρέουν ή όχι.
Υπήρξαν πολλές απόψεις εναντίον αυτής της απόφασης, από εκείνους που χαρακτηρίζουν την εφημερίδα δειλή μέχρι εκείνους που αισθάνονται απογοητευμένοι και υπενθυμίζουν στους NYT την παράδοση και την ιστορία των πολιτικών σκίτσων που τώρα σβήνονται με μια κίνηση της πένας για μια εφάπαξ αψιμαχία. Αλλά, φυσικά, αυτός ο άλλος "όχλος" όσων αντιτίθενται στην εξαφάνιση των σκίτσων δεν θα είναι αυτός που θα επηρεάσει τη στάση της εφημερίδας.
Οι γελοιογράφοι απαντούν στην απόφαση των New York Times
Σκιτσογραφία του Clay Jones στον ιστότοπό του
Σκιτσογραφία του Joel Pett
Γελοιογραφία του Μεξικανού σκιτσογράφου Darío Castillejos στο Twitter
Idígoras & Pachi στην El Mundo
Σκιτσογραφία του Ed Hall στο Twitter
Γελοιογραφία του Kevin Kallaugher"Kal" στην Baltimore Sun που συνοδεύει ένα κύριο άρθρο (Δεν είναι διαθέσιμη από την Ευρώπη. Ή επισκεφθείτε την με VPN ή δείτε screenshot)
Γελοιογραφία του Βέλγου Steven Degryse"Lectrr", στο Twitter
Γελοιογραφία του Joep Bertrams στο Cagle Cartoons
Γελοιογραφία του Βραζιλιάνου Osmani Simanca στο Facebook
Γελοιογραφία στην εφημερίδα The Charlotte Observer από τον Kevin Siers, πρόεδρο της Ένωσης Αμερικανών Σκιτσογράφων Έκδοσης (AAEC), ο οποίος εξέδωσε και ανακοίνωση.
Και εδώ είναι μερικά ακόμη:
Στο Cartoon Movement δημοσιεύουν επίσης ένα σημείωμα με τίτλο "Μια τρομακτική και κοντόφθαλμηαπόφαση" από το οποίο ξεχωρίζουν αυτές οι παράγραφοι:
Σε μια υγιή δημόσια συζήτηση (την οποία μια εφημερίδα όπως οι NY Times θα έπρεπε να διευκολύνει), αυτό που ακολουθεί είναι μια συζήτηση σχετικά με το γιατί αυτή η γελοιογραφία ξεπέρασε τα όρια. Γιατί πολλοί άνθρωποι βρίσκουν αυτή τη γελοιογραφία τόσο προσβλητική; Τι επιτρέπεται όταν ασκούμε κριτική στο Ισραήλ και τι όχι; Ποια σύμβολα μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε; Πόσο μακριά μπορούμε να πάμε μια γελοιογραφία ενός Ισραηλινού πολιτικού Όλα αυτά είναι ουσιαστικά ερωτήματα που θα ενθάρρυναν μια συζήτηση που θα οδηγούσε σε ισχυρότερες, καλύτερες και λιγότερο αχρείαστα προσβλητικές γελοιογραφίες (το αχρείαστο περιλαμβάνεται επειδή μερικές φορές οι γελοιογραφίες πρέπει να είναι προσβλητικές).
Αυτό που δεν πρέπει να συμβεί είναι η πλήρης αποσιώπηση αυτού του κλάδου της οπτικής δημοσιογραφίας. Γιατί αυτό αφαιρεί από τον δημόσιο διάλογο. Είναι, ελλείψει καλύτερης λέξης, λογοκρισία. Χρησιμοποιώ τη λέξη λογοκρισία όχι εξαιτίας της ίδιας της απόφασης (είναι προνόμιο του κάθε μέσου ενημέρωσης να αποφασίζει τι θα δημοσιεύσει και τι όχι, όσο έντονα και αν διαφωνεί), αλλά της φαινομενικής επιχειρηματολογίας πίσω από αυτήν.
Όσο κι αν προσπαθούν να συγκαλύψουν την απόφαση λέγοντας ότι θα διερευνήσουν άλλες μορφές δημοσιογραφίας, συμπεριλαμβανομένης της "οπτικής" δημοσιογραφίας, είναι σαφές ότι το γεγονός του Απριλίου, μετά την αφαίρεση ενός σκίτσου που χαρακτηρίστηκε ως αντισημιτικό με τον Νετανιάχου και τον Τραμπ και για το οποίο ζήτησαν συγγνώμη, έδωσε τη χαριστική βολή στο γραφικό χιούμορ των NYT.
Γελοιογραφία του Πορτογάλου σκιτσογράφου António Moreira Antunes που δημοσιεύθηκε στη διεθνή έκδοση των New York Times την Πέμπτη 25 Απριλίου. Νωρίτερα, στις 19 Απριλίου, είχε εμφανιστεί στην πορτογαλική εβδομαδιαία εφημερίδα Expresso
Μετά την κατακραυγή , ανακοίνωσαν επίσημα ότι θα σταματήσουν να δημοσιεύουν συνδικαλιστικές γελοιογραφίες στη διεθνή έκδοσή τους και ότι θα χρησιμοποιούν μόνο καλλιτέχνες με άμεσους δεσμούς με την εφημερίδα, τους ίδιους σκιτσογράφους που τώρα απολύουν.
Ένας από αυτούς τους σκιτσογράφους, ο Chappatte, ο οποίος σχεδιάζει για τους NYT από το 2013, δημοσίευσε ένα άρθρο στη σελίδα του με τίτλο"Το τέλος των πολιτικών γελοιογραφιών στους New York Times", στο οποίο εκφράζει τη λύπη του για την απόφαση.
Γελοιογραφία του Patrick Chappatte που δημοσιεύτηκε στην πρώτη σελίδα του ιστότοπου των NYT στις 8 Ιανουαρίου 2015, μετά την επίθεση στο περιοδικό Charlie Hebdo, για να απεικονίσει τη γνώμη του.
Ακόμα κι έτσι, δηλώνει αισιόδοξος και μας υπενθυμίζει ότι αυτή είναι η εποχή των εικόνων. "Σε έναν κόσμο σύντομης διάρκειας προσοχής, η δύναμή τους δεν ήταν ποτέ μεγαλύτερη", προσθέτει, αλλά προειδοποιεί επίσης:
"Φοβάμαι ότι αυτό δεν αφορά μόνο τις γελοιογραφίες, αλλά τη δημοσιογραφία και τη γνώμη γενικότερα. Βρισκόμαστε σε έναν κόσμο όπου οι ηθικιστικοί όχλοι συγκεντρώνονται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και ξεσηκώνονται σαν καταιγίδα, κατεβαίνοντας στις αίθουσες σύνταξης με συντριπτικό χτύπημα. Αυτό απαιτεί άμεσα αντίμετρα από τους συντάκτες, για να αφήσουν περιθώρια στάθμισης ή ουσιαστικής συζήτησης. Το Twitter είναι ένας χώρος για φουρτούνες, όχι για συζητήσεις. Οι πιο εξοργισμένες φωνές τείνουν να καθορίζουν τη συζήτηση και το θυμωμένο πλήθος ακολουθεί.
Ο Patrick Chappatte έχει επίσης συγκεντρώσει μια εξαιρετική συλλογή συνδέσμων σε ιστότοπους που συζητούν το θέμα.
Μακριά από την κινδυνολογία, απλά ρίξτε μια ματιά στις ολοένα και συχνότερες περιπτώσεις σκιτσογράφων που έχασαν τη δουλειά τους επειδή έκαναν ακριβώς αυτό για το οποίο προσλήφθηκαν.
Η εφημερίδα San Diego Union-Tribune απολύει τον Μεξικανό σκιτσογράφο Ramses II για μια γελοιογραφία επικριτική για τον Ντόναλντ Τραμπ.
Η Pittsburgh Post-Gazette απορρίπτει 19 γελοιογραφίες του Rob Rogers και τον απολύει.
Μια γερμανική εφημερίδα απολύει τον σκιτσογράφο της επειδή χρησιμοποίησε "αντισημιτικά στερεότυπα σε μια γελοιογραφία.
Σκιτσογράφος απολύεται για σκίτσο που επικρίνει τον νόμο περί έθνους-κράτους του Νετανιάχου.
Και πολλοί άλλοι έχουν εμπλακεί σε διάφορες αψιμαχίες.
