The New York Times ogłosił, że przestanie publikować karykatury polityczne w swoim międzynarodowym wydaniu, tym samym "zbiegając się" z wydaniem krajowym, w którym nie ma karykatur. 1 lipca pożegna się z satyrą, a także z dwoma rysownikami, Patrickiem Chappatte i Heng Kim Songiem, z których obaj zostali zwolnieni.
Gazeta ogłosiła to w ten sposób i jest niemal komiczne, że kończą artykuł przypominając, że w zeszłym roku, po raz pierwszy w swojej historii, zdobyli Pulitzera za karykatury polityczne.
Opublikowali również krótkie oświadczenie podpisane przez ich redaktora, Jamesa Benneta, w tym samym duchu.
Koniec z narażaniem się na ryzyko poprzez publikowanie niekontrolowanych opinii, kształtowanych, zmiękczanych, dostosowywanych i serwowanych do gustu tych, którzy kroją dorsza w firmie, którzy mogą być wewnętrzni i / lub zewnętrzni i mogą mieć wiele wspólnego z pieniędzmi, które przychodzą, lub nie.
Nie brakuje opinii przeciwko tej decyzji, od tych, którzy nazywają gazetę tchórzliwą, po tych, którzy są rozczarowani i przypominają NYT o tradycji i historii karykatur politycznych, które są teraz usuwane za jednym zamachem z powodu jednorazowej potyczki. Ale oczywiście ten inny "tłum" tych, którzy sprzeciwiają się zniknięciu karykatur, nie będzie tym, który wpłynie na stanowisko gazety.
Rysownicy reagują na decyzję The New York Times
Kreskówka Claya Jonesa na jego stronie internetowej
Kreskówka autorstwa Joela Petta
Kreskówka autorstwa Meksykanina Dario Castillejosa na Twitterze
Idígoras & Pachi w El Mundo
Kreskówka Ed Hall na Twitterze
Karykatura Kevina Kallaughera"Kal" w The Baltimore Sun towarzysząca artykułowi redakcyjnemu (Niedostępne z Europy. Lub odwiedź z VPN lub zobacz zrzut ekranu)
Kreskówka autorstwa Belga Stevena Degryse"Lectrr", na Twitterze
Kreskówka Joepa Bertramsa w kreskówkach Cagle'a
Brazylijska kreskówka Osmani Simanca na Facebooku
Karykatura w The Charlotte Observer autorstwa Kevina Siersa, prezesa Stowarzyszenia Amerykańskich Karykaturzystów Redakcyjnych (AAEC), które również wydało oświadczenie.
A oto kilka innych:
Cartoon Movement publikuje również artykuł zatytułowany "Przerażająca i krótkowzrocznadecyzja" , z którego wyróżniają się następujące akapity:
W ramach zdrowej debaty publicznej (którą gazeta taka jak NY Times powinna ułatwiać), poniżej znajduje się dyskusja na temat tego, dlaczego ta karykatura przekroczyła granicę. Dlaczego wiele osób uważa tę karykaturę za tak obraźliwą? Co jest dozwolone, gdy krytykujemy Izrael, a co nie? Jakich symboli możemy używać? Jak daleko możemy posunąć się z karykaturą izraelskiego polityka? Wszystkie istotne pytania, które zachęciłyby do debaty, która doprowadziłaby do silniejszych, lepszych i mniej niepotrzebnie obraźliwych kreskówek (niepotrzebnie, ponieważ czasami kreskówki muszą być obraźliwe).
To, co nie powinno się wydarzyć, to całkowite uciszenie tej gałęzi dziennikarstwa wizualnego. Ponieważ usuwa ją to z debaty publicznej. Jest to , z braku lepszego słowa, cenzura. Używam tego słowa nie ze względu na samą decyzję (prerogatywą każdego medium jest decydowanie o tym, co opublikuje, a czego nie, bez względu na to, jak bardzo można się z nią nie zgadzać), ale pozorną argumentację, która za nią stoi.
Niezależnie od tego, jak bardzo starają się ukryć tę decyzję, mówiąc, że będą badać inne formy dziennikarstwa, w tym dziennikarstwo "wizualne", jasne jest, że kwietniowe wydarzenie, po usunięciu kreskówki oznaczonej jako antysemicka przedstawiająca Netanjahu i Trumpa, za którą przeprosili, dało coup de grâce humorowi graficznemu w NYT.
Karykatura portugalskiego rysownika António Moreiry Antunesa opublikowana w międzynarodowym wydaniu The New York Times w czwartek 25 kwietnia. Wcześniej, 19 kwietnia, ukazała się w portugalskim tygodniku Expresso
Po oburzeniu oficjalnie ogłosili, że zaprzestaną publikowania kreskówek w swoim międzynarodowym wydaniu i że będą używać tylko artystów bezpośrednio związanych z gazetą, tych samych rysowników, których teraz zwalniają.
Jeden z tych rysowników, Chappatte, który rysuje dla NYT od 2013 roku, opublikował na swojej stronie internetowej artykuł zatytułowany"Koniec politycznych karykatur w The New York Times", w którym ubolewa nad tą decyzją.
Karykatura autorstwa Patricka Chappatte opublikowana na pierwszej stronie internetowej NYT 8 stycznia 2015 r., po ataku na magazyn Charlie Hebdo, ilustrująca jego opinię.
Mimo to jest optymistą i przypomina nam, że jest to era obrazów. "W świecie krótkich okresów uwagi ich moc nigdy nie była większa" - dodaje, ale też ostrzega:
"Obawiam się, że nie chodzi tylko o kreskówki, ale ogólnie o dziennikarstwo i opinię. Jesteśmy w świecie, w którym moralistyczne tłumy gromadzą się w mediach społecznościowych i wznoszą się jak burza, schodząc na newsroomy z miażdżącym ciosem. Wymaga to natychmiastowych środków zaradczych ze strony redaktorów, aby pozostawić miejsce na ważenie lub sensowną dyskusję. Twitter to miejsce furii, a nie debaty. Najbardziej oburzone głosy mają tendencję do definiowania rozmowy, a wściekły tłum podąża za nimi.
Patrick Chappatte przygotował również świetną kolekcję linków do stron, na których omawiana jest ta kwestia.
Dalekie od straszenia, wystarczy spojrzeć na coraz częstsze przypadki rysowników, którzy stracili pracę za robienie dokładnie tego, do czego zostali rzekomo zatrudnieni.
San Diego Union-Tribune zwalnia meksykańskiego rysownika Ramsesa II za karykaturę krytykującą Donalda Trumpa.
Pittsburgh Post-Gazette odrzuca 19 rysunków Roba Rogersa i zwalnia go.
Niemiecka gazeta zwalnia rysownika za użycie w karykaturze "antysemickich stereotypów".
Rysownik zwolniony za karykaturę krytykującą ustawę Netanjahu o państwie narodowym.
I wielu innych, którzy byli zamieszani w różnego rodzaju kłopoty.
