Striptekenaar John Callahan in de documentaire: Touch Me Someplace I Can Feel (2007)
Artikel bijgewerkt op 23 mei 2021. Enkele vertalingen van brieven met klachten die de auteur heeft ontvangen zijn toegevoegd. Zie onder"Controverses". Ook enkele verwijzingen naar enkele van zijn boeken toegevoegd. Zie onder"Werken".
Herinnering aan John Callahan.
Er gaan geruchten dat Gus Van Sant Joaquin Phoenix zal regisseren in een verfilming van de autobiografie van striptekenaar John Callahan, die in 2017 zou kunnen beginnen .
Rooney Mara en Jonah Hill zouden ook deel uitmaken van de cast.
De film
Update 29/11/2017. De film is aangekondigd voor Sundance 2018
Don't Worry, He Won't Get Far On Foot / U.S.A. (Regisseur: Gus Van Sant, Scenarioschrijvers: Gus Van Sant (scenario), John Callahan (biografie), Producenten: Charles-Marie Anthonioz, Mourad Belkeddar, Steve Golin, Nicolas Lhermitte) .
John Callahan heeft een talent voor schuine moppen... en een drankprobleem. Wanneer een drinkgelag eindigt in een auto-ongeluk, ontwaakt Callahan in een rolstoel.
Tijdens zijn reis terug naar het dieptepunt vindt Callahan schoonheid en komedie in de absurditeit van de menselijke ervaring. Cast: Joaquin Phoenix, Jonah Hill, Rooney Mara, Jack Black. Wereldpremière.
Taser voor de film (16 januari 2018)
Het eerste nieuws over een film over het leven van Callahan dateert van het einde van de jaren 1990. Tijdens zijn leven bevestigde de striptekenaar dat Robin Williams, die zichzelf tot fan van hem had verklaard, de rechten had om zijn verhaal te verfilmen. De acteur werd zelfs aangemoedigd om de hoofdrol te spelen en de film te produceren.
Dit is hoe Callahan de vraag beantwoordde.
Ik hoorde dat Robin Williams de filmrechten van Callahans autobiografie heeft, klopt dat?
Ja, en hier is een fragment uit Callahans autobiografie Don't Worry He Won't Get Far on Foot: De Autobiografie van een Gevaarlijke Man.
Cover van Callahans boek waarop de film is gebaseerd.
Callahan zei ook dat, als de film ooit gemaakt zou worden, hij wilde dat Philip Seymour Hoffman de hoofdrol zou spelen.(Bron)
Door de dood van John Callahan in 2010 en Robin Williams in 2014 werd het project op de lange baan geschoven.
Telkens als ik over cartoonistenfilms hoor, denk ik aan langzame, saaie producties die slechts weinigen zullen interesseren.
De striptekenaar staat op, zet koffie en... gaat zitten tekenen. Snelle actie. Of erger nog, dramatiseringen en filmische licenties met royale concessies aan de fictie.
Ik hoop dat Callahans geval niet zo is, vanwege de eigenaardigheid van het personage. Het kan ook dienen om de verschillende versies van de details van zijn biografie, die zijn vetgemest en verfraaid afhankelijk van wie het verhaal vertelde, een beetje op te poetsen en te verfijnen.
Ik heb het eindelijk kunnen zien op Prime Video. Het is niet slecht, een beetje traag, en zijn activiteit als striptekenaar beslaat slechts een minimaal deel van de film, die als secundair wordt gepresenteerd. Het script draait voornamelijk om zijn worsteling met alcohol.
John Callahan, een leven tussen drama en humor
De Amerikaanse striptekenaar en muzikant werd op 5 februari 1951 geboren in het ziekenhuis van de Saint Vincent's Church en werd kort daarna achtergelaten. Hij heeft nooit de identiteit van zijn biologische ouders gekend.
Hij werd geadopteerd uit een weeshuis in Portland door David Callahan (Dave), een Cargill werknemer, en zijn vrouw Rosemary, een echtpaar uit Oregon dat geloofde dat ze geen kinderen konden krijgen, hoewel ze later nog vijf kinderen kregen en hem John Michael Callahan noemden.
John groeide op in The Dalles (Oregon), ongeveer 50 mijl ten oosten van Portland, en ging naar de katholieke school, in de vierde klas van St. Mary's Academy, waar de cartoonist John Callahan zich begon te ontpoppen. Hij begon karikaturen van nonnen en andere tekeningen te maken.
"Ik begon karikaturen van knaagdieren te tekenen om mijn vrienden in de klas te vermaken"
Het gebouw van Saint Mary's Academy (The Dalles) in 1954 - Foto door Ross, Marion Dean
Hoewel sommige verslagen zeggen dat hij op zijn 12e begon met drinken, zeggen andere bronnen dat hij op zijn 8e seksueel misbruikt werd door een leraar en om met het trauma om te gaan, begon John op zijn 14e met drinken.
"Ik gebruikte alcohol om de pijn van het misbruik te verbergen," zei hij. "Ik voelde me een buitenstaander in mijn familie," herinnert John zich.
"Het was indirect. De relatie met die non maakte er echt een puinhoop van."
Toen John in 1965 afstudeerde aan St. Mary's Academy, ging hij naar een openbare school. "De katholieke school was veel strenger dan de openbare school. In vergelijking daarmee was de openbare school saai". Het gevolg was dat John vaak spijbelde om met vrienden wat te drinken.
Hij haalde zijn middelbare schooldiploma en begon als assistent in een psychiatrisch ziekenhuis te werken, daarna werkte hij in een aluminiumfabriek. Op 20-jarige leeftijd verhuisde John naar Los Angeles.
Alcohol
Geleidelijk aan werd hij steeds afhankelijker van alcohol, zijn filosofie was om te drinken en te leven voor de dag. "Op een willekeurige dag kon ik wel twaalf biertjes, wijn en whisky drinken."
Drugs
Hij experimenteerde ook met andere drugs, waaronder marihuana en LSD.
"LSD maakte me bang, ik werd er paranoïde van," zei John. Alcohol was echter zijn favoriete drug en zou een belangrijke rol spelen in de gebeurtenissen die zijn leven voor altijd zouden veranderen.
Zelf beschreef hij zijn jeugd als een aaneenschakeling van dagen tussen werkdagen en comazuipen zonder enig ander doel. Een van zijn vrienden, Kevin Mullane, zei in een interview dat het drinken dichter bij zijn dood kwam dan het ongeluk.
"Ironisch genoeg heeft het ongeluk misschien wel zijn leven gered," zei Mullane.
Bron. Lori A. Wood
In 1987 begon Callahan met het schrijven van zijn autobiografie, Don't Worry He Won't Get Far on Foot: The Autobiography of a Dangerous Man. "Ik dacht dat het een goed verhaal was om met mensen te delen," zei John.
In 1989 gaf William Morrow het boek uit.
Enkele van zijn vignetten
Dit artikel gaat verder op pagina 2
