Przestępca. Kreskówka z 23.11.2024 r. w CTXT
Międzynarodowy Trybunał Karny wydał nakazy aresztowania Benjamina Netanjahu i Yoava Gallanta za zbrodnie wojenne i zbrodnie przeciwko ludzkości za czyny popełnione między 8 października a 20 maja 2023 roku.
Izba Przygotowawcza MTK I odrzuca zatem zarzuty państwa Izrael dotyczące jurysdykcji i wydaje nakazy aresztowania Netanjahu i Gallanta.
W komunikacie prasowym z dnia 21 listopada 2024 r. sąd uzasadnił wydanie nakazów aresztowania:
Izba wydała nakazy aresztowania dwóch osób, pana Benjamina Netanyahu i pana Yoava Gallanta, za zbrodnie przeciwko ludzkości i zbrodnie wojenne popełnione od co najmniej 8 października 2023 r. do co najmniej 20 maja 2024 r., czyli dnia, w którym prokuratura złożyła wnioski o wydanie nakazów aresztowania.
Nakazy aresztowania zostały sklasyfikowane jako "tajne" w celu ochrony świadków i zabezpieczenia prowadzenia dochodzeń. Izba postanowiła jednak upublicznić poniższe informacje, ponieważ wydaje się, że ma miejsce zachowanie podobne do tego, którego dotyczy nakaz aresztowania. Ponadto Izba uważa, że w interesie ofiar i ich rodzin leży poinformowanie ich o istnieniu nakazów aresztowania.
Po pierwsze, Izba uznała, że domniemane zachowanie panów Netanyahu i Gallanta podlega jurysdykcji Trybunału. Izba przypomniała, że w poprzednim składzie zdecydowała już, że jurysdykcja Trybunału w tej sytuacji rozciąga się na Strefę Gazy i Zachodni Brzeg, w tym Wschodnią Jerozolimę. Ponadto Izba odmówiła skorzystania z przysługującego jej z urzędu uznania w celu ustalenia dopuszczalności obu spraw na tym etapie. Pozostaje to bez uszczerbku dla wszelkich ustaleń dotyczących jurysdykcji i dopuszczalności spraw na późniejszym etapie.
W odniesieniu do zbrodni Izba uznała, że istnieją uzasadnione podstawy, by sądzić, że pan Netanyahu, urodzony 21 października 1949 r., premier Izraela w czasie, gdy popełniono zarzucane mu czyny, oraz pan Gallant, urodzony 8 listopada 1958 r., minister obrony Izraela w czasie, gdy popełniono zarzucane mu czyny, ponoszą odpowiedzialność karną za następujące zbrodnie jako współsprawcy, popełniając je wspólnie z innymi osobami: zbrodnię wojenną polegającą na głodzeniu jako metodzie prowadzenia wojny oraz zbrodnie przeciwko ludzkości polegające na zabójstwach, prześladowaniach i innych nieludzkich czynach.
Izba uznała również, że istnieją uzasadnione podstawy, by sądzić, że pan Netanyahu i pan Gallant ponoszą odpowiedzialność karną jako cywilni przełożeni za zbrodnię wojenną polegającą na umyślnym kierowaniu atakiem na ludność cywilną.
Domniemane przestępstwa
Izba uznała, że istnieją uzasadnione podstawy, by sądzić, że w odnośnym czasie obowiązywało międzynarodowe prawo humanitarne związane z międzynarodowym konfliktem zbrojnym między Izraelem a Palestyną. Wynika to z faktu, że obie strony są wysokimi umawiającymi się stronami konwencji genewskich z 1949 r., a Izrael okupuje przynajmniej część Palestyny.
Izba uznała również, że prawo o niemiędzynarodowych konfliktach zbrojnych miało zastosowanie do walk między Izraelem a Hamasem. Izba uznała, że zarzucane zachowanie pana Netanyahu i pana Gallanta dotyczyło działań izraelskich organów rządowych i sił zbrojnych przeciwko ludności cywilnej w Palestynie, a dokładniej przeciwko cywilom w Strefie Gazy. Dotyczyło to zatem relacji między dwiema stronami międzynarodowego konfliktu zbrojnego, a także relacji między władzą okupacyjną a ludnością na okupowanym terytorium. Z tych powodów, jeśli chodzi o zbrodnie wojenne, Izba uznała za właściwe wydanie nakazów aresztowania zgodnie z prawem międzynarodowych konfliktów zbrojnych. Izba uznała również, że domniemane zbrodnie przeciwko ludzkości były częścią powszechnego i systematycznego ataku na ludność cywilną Gazy.
Izba uznała, że istnieją uzasadnione podstawy, by sądzić, że obie osoby świadomie i celowo pozbawiły ludność cywilną Strefy Gazy przedmiotów niezbędnych do przetrwania, w tym żywności, wody oraz leków i środków medycznych, a także paliwa i energii elektrycznej, w okresie od co najmniej 8 października 2023 r. do 20 maja 2024 r.
Wniosek ten opiera się na roli panów Netanyahu i Gallanta w utrudnianiu pomocy humanitarnej z naruszeniem międzynarodowego prawa humanitarnego i ich braku ułatwiania pomocy wszelkimi dostępnymi im środkami. Izba stwierdziła, że ich zachowanie doprowadziło do zakłócenia zdolności organizacji humanitarnych do dostarczania żywności i innych podstawowych towarów potrzebującej ludności w Strefie Gazy. Powyższe ograniczenia, wraz z przerwami w dostawie prądu i zmniejszonymi dostawami paliwa, miały również poważny wpływ na dostępność wody w Strefie Gazy i zdolność szpitali do świadczenia opieki medycznej.
Izba zauważyła również, że decyzje zezwalające na pomoc humanitarną dla Strefy Gazy były często warunkowe. Nie były one podejmowane w celu wypełnienia zobowiązań Izraela wynikających z międzynarodowego prawa humanitarnego lub zapewnienia ludności cywilnej w Strefie Gazy odpowiednich dostaw potrzebnych towarów. W rzeczywistości były one odpowiedzią na naciski ze strony społeczności międzynarodowej lub prośby ze strony USA. W każdym razie zwiększenie pomocy humanitarnej nie było wystarczające, aby poprawić dostęp ludności do podstawowych towarów.
Ponadto Izba uznała, że istnieją uzasadnione powody, by sądzić, że nie można było wskazać wyraźnej konieczności wojskowej lub innego uzasadnienia na mocy międzynarodowego prawa humanitarnego dla ograniczeń nałożonych na dostęp do operacji pomocy humanitarnej. Pomimo ostrzeżeń i apeli kierowanych między innymi przez Radę Bezpieczeństwa ONZ, Sekretarza Generalnego ONZ, państwa oraz organizacje rządowe i organizacje społeczeństwa obywatelskiego w sprawie sytuacji humanitarnej w Strefie Gazy, zezwolono jedynie na minimalną pomoc humanitarną. W tym względzie Izba wzięła pod uwagę przedłużający się okres deprywacji i oświadczenie pana Netanjahu łączące zatrzymanie podstawowych towarów i pomocy humanitarnej z celami wojny.
W związku z tym Izba uznała, że istnieją uzasadnione podstawy, by sądzić, że pan Netanyahu i pan Gallant ponoszą odpowiedzialność karną za zbrodnię wojenną polegającą na głodzeniu jako metodzie prowadzenia wojny.
Izba uznała, że istnieją uzasadnione podstawy, aby sądzić, że brak żywności, wody, energii elektrycznej i paliwa, a także określonych środków medycznych, stworzył warunki życia obliczone na zniszczenie części ludności cywilnej w Strefie Gazy, skutkujące śmiercią cywilów, w tym dzieci z powodu niedożywienia i odwodnienia. Na podstawie materiału przedstawionego przez prokuraturę, obejmującego okres do 20 maja 2024 r., Izba nie była w stanie stwierdzić, że wszystkie elementy zbrodni przeciwko ludzkości polegającej na eksterminacji zostały spełnione. Izba uzna ła jednak , że istnieją uzasadnione podstawy, aby sądzić, że zbrodnia przeciwko ludzkości polegająca na zabójstwie została popełniona w odniesieniu do tych ofiar.
Ponadto, poprzez celowe ograniczanie lub uniemożliwianie wjazdu do Strefy Gazy środków medycznych i leków, w szczególności środków znieczulających i maszyn do znieczulania, obie osoby są również odpowiedzialne za zadawanie ogromnego cierpienia poprzez nieludzkie czyny ludziom potrzebującym leczenia. Lekarze byli zmuszani do operowania rannych i przeprowadzania amputacji, w tym dzieci, bez znieczulenia i/lub byli zmuszani do stosowania niewłaściwych i niebezpiecznych środków w celu uspokojenia pacjentów, powodując u nich skrajny ból i cierpienie. Jest to równoznaczne ze zbrodnią przeciwko ludzkości i innymi nieludzkimi czynami.
Izba znalazła również uzasadnione podstawy, by sądzić, że powyższe działania pozbawiły znaczną część ludności cywilnej Strefy Gazy ich podstawowych praw, w tym prawa do życia i zdrowia, oraz że ludność ta była celem prześladowań z powodów politycznych i/lub narodowych. Uznała zatem, że popełniono zbrodnię przeciwko ludzkości polegającą na prześladowaniu.
Wreszcie, Izba uznała, że istnieją uzasadnione podstawy, by sądzić, że panowie Netanyahu i Gallant ponoszą odpowiedzialność karną jako cywilni przełożeni za zbrodnię wojenną polegającą na umyślnym kierowaniu atakami na ludność cywilną Strefy Gazy. W tym względzie Izba uznała, że materiał dostarczony przez Prokuraturę pozwolił jedynie na dokonanie ustaleń dotyczących dwóch incydentów, które można określić jako ataki celowo skierowane przeciwko ludności cywilnej. Istnieją uzasadnione powody, by sądzić, że panowie Netanyahu i Gallant, pomimo dysponowania środkami mającymi na celu zapobieżenie lub stłumienie popełnienia zbrodni lub zapewnienie przekazania sprawy właściwym organom, nie uczynili tego.
Reakcje na nakaz aresztowania były godne uwagi ze względu na stanowisko niektórych przywódców politycznych, którzy ogłosili, że nie zamierzają go przestrzegać, jeśli Netanjahu postawi stopę na ich ziemi. Na przykład Niemcy oświadczyły, że nie aresztują Netanjahu.
Steffen Hebestreit, rzecznik niemieckiego rządu, uważa, że Berlin raczej nie zastosuje się do nakazu MTK przeciwko Netanjahu:"Trudno mi sobie wyobrazić, by na tej podstawie można było dokonać aresztowań w Niemczech" - powiedział.
Joe Biden nazwał międzynarodowy nakaz aresztowania "oburzającym".
"Wydanie przez MTK nakazów aresztowania izraelskich przywódców jest oburzające. Chcę jeszcze raz jasno powiedzieć: niezależnie od tego, co może sugerować MTK, nie ma równoważności między Izraelem a Hamasem. Zawsze będziemy stać po stronie Izraela w obliczu zagrożeń dla jego bezpieczeństwa".
Prawicowo-ekstremistyczny prezydent Węgier Viktor Orbán nazywa decyzję sądu "bezczelną" i "cyniczną" i zaprasza Netanjahu do odwiedzenia Budapesztu, zapewniając, że postanowienie Trybunału Karnego w Hadze nie będzie miało wpływu na jego kraj.
We Włoszech minister obrony Guido Crosetto oświadczył, że choć "błędem" jest porównywanie Netanjahu i Gallanta do Hamasu, to gdyby obaj mieli wjechać do Włoch, "musielibyśmy ich powstrzymać". Jednak Matteo Salvini, wicepremier i minister infrastruktury i transportu, nie podziela tej opinii. "Planuję wkrótce spotkać się z przedstawicielami izraelskiego rządu i jeśli Netanjahu miałby przyjechać do Włoch, byłby mile widziany. Zbrodniarze wojenni są inni", powiedział Salvini w piątek rano, pomimo słów szefa obrony.(Źródło).
Prezydent Argentyny, Javier Milei, również odrzucił nakaz aresztowania Netanjahu i odrzucił ludobójstwo , odwołując się do prawa do obrony przestępców: "Ta rezolucja ignoruje uzasadnione prawo Izraela do obrony przed ciągłymi atakami organizacji terrorystycznych, takich jak Hamas i Hezbollah".
Podczas gdy tak się dzieje, Izrael nadal bezceremonialnie masakruje cywilów zarówno w Palestynie, jak i w Libanie , a ataki na misję pokojową ONZ powtarzają się. UNIFIL poinformował, że cztery błękitne hełmy zostały ranne w izraelskim ataku w Libanie.
Netanjahu, dla odmiany, odpowiedział nazywając MTK antysemickim i podziękował Bidenowi i Orbánowi za ich wsparcie.
24 maja Międzynarodowy Trybunał Sprawiedliwości (MTS) nakazał Izraelowi wstrzymanie ofensywy wojskowej przeciwko Rafah i otwarcie przejścia granicznego z Egiptem w celu umożliwienia wjazdu pomocy humanitarnej. Nie ma potrzeby przypominać, gdzie Netanjahu pomylił się z tym nakazem.
Trzy dni wcześniej Międzynarodowy Trybunał Karny zażądał nakazów aresztowania izraelskiego premiera Netanjahu i ministra obrony Galanta za możliwe zbrodnie wojenne, a także zażądał takiego samego środka wobec kilku przywódców Hamasu.
Nakaz aresztowania, poza "symboliczną" i raczej spóźnioną deklaracją intencji, może być postrzegany jako"mniej znaczy nic". Szanse na aresztowanie tych ludzi są niewielkie. MTK nie ma własnych sił policyjnych, więc zgodnie z jego statutem 124 państwa wchodzące w jego skład są zobowiązane do aresztowania i wydania każdej osoby, wobec której wydano nakaz aresztowania, jeśli postawi ona stopę na ich terytorium. Okoliczności są różne.
- Powiązane, Gaza: Czas zerwać stosunki z Izraelem
