Tabla de contenidos
Ο Μπόρις Τζόνσον ζήτησε συγγνώμη από τον Guardian για μια γελοιογραφία που δημοσιεύτηκε το Σάββατο 29 Απριλίου στην οποία εμφανιζόταν μαζί με τον Ρίτσαρντ Σαρπ, τον πρώην πρόεδρο του BBC.
Σχετικά με τη γελοιογραφία
Η σκηνή αναφερόταν στην παραίτηση του Sharp από πρόεδρος του BBC, αφού διαπιστώθηκε ότι παραβίασε τους κανόνες, καθώς δεν αποκάλυψε ότι συμμετείχε στις ρυθμίσεις για τη διευκόλυνση της εγγύησης ενός δανείου 800.000 λιρών στον τότε πρωθυπουργό Boris Johnson.
Στη σκηνή, ο Sharp φεύγει με ένα κουτί που γράφει "Goldman Sachs", υπονοώντας τον πρώην εργοδότη του, στο οποίο υπάρχει ένα καλαμάρι και αυτό που άλλοι ερμήνευσαν ως μαριονέτα του Rishi Sunak.
Ορισμένοι κατανόησαν αυτά τα στοιχεία ως υπαινιγμό στον εβραίο "μαριονετοπατέρα" που ελέγχει κρυφά την παγκόσμια οικονομική και πολιτική τάξη και θεωρήθηκε κλασικό αντισημιτικό τροπάριο.
Δίπλα στον Σαρπ εμφανίζεται ο Μπόρις Τζόνσον με δύο σακιά με χρήματα, καθισμένος σε έναν σωρό κοπριάς και του φωνάζει: "Χαμογέλασε, φίλε. Σε έβαλα στη λίστα με τις τιμητικές διακρίσεις για την παραίτησή σου".
Η συγγνώμη του Guardian
Η εφημερίδα ζήτησε συγγνώμη στην ενότητα " Διορθώσεις και διευκρινίσεις " από τον Richard Sharp και την εβραϊκή κοινότητα και αφαίρεσε την εικόνα, υποστηρίζοντας ότι η γελοιογραφία δεν πληρούσε τα συντακτικά της πρότυπα, αφού δέχθηκε κριτική ότι προπαγάνδιζε αντισημιτικά μηνύματα.
"Ένα σκίτσο (που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα στις 29 Απριλίου 2023 και στο διαδίκτυο την προηγούμενη ημέρα) σχετικά με την παραίτηση του προέδρου του BBC Richard Sharp δεν πληρούσε τα συντακτικά μας πρότυπα και αποφασίσαμε να το αφαιρέσουμε από την ιστοσελίδα μας", ανέφερε. Ο Guardian ζητά συγγνώμη από τον κ. Sharp, την εβραϊκή κοινότητα και όλους όσοι προσβλήθηκαν".
Συγγνώμη από τον σκιτσογράφο
Ο συγγραφέας, Martin Rowson, ανάρτησε επίσης μια πρώτη συγγνώμη στον λογαριασμό του στο Twitter με τους εξής όρους:
"Από απροσεξία και απερισκεψία τα έκανα θάλασσα μέχρι το κόκαλο με μια γελοιογραφία για την Graun σήμερα και πολλοί άνθρωποι είναι κατανοητό ότι είναι πολύ αναστατωμένοι. Ζητώ ειλικρινά και άνευ όρων συγγνώμη. Θα δημοσιεύσω μια πληρέστερη απάντηση στον ιστότοπό μου σε μια ώρα. Θα αναρτήσω τον σύνδεσμο εδώ μόλις τον έχω στη διάθεσή μου.
Και κάπως έτσι, σε ένα μακροσκελές κείμενο(.txt copy - αντιγραφή στο Αρχείο) που ανήρτησε στην αρχική σελίδα της ιστοσελίδας του εξηγεί αναλυτικά τους λόγους της συγγνώμης του.
Στο κείμενό του εξηγεί ότι όλη η κριτική οφειλόταν στον τρόπο με τον οποίο παρουσίασε τον Richard Sharp.
"Και εδώ είναι που αρχίζουν τα πράγματα να πηγαίνουν στραβά. Το πορτρέτο του Sharp καταλαμβάνει το 3% της συνολικής εικόνας. Προσπαθούσα να τον ζωγραφίσω να κοιτάζει ήσυχα οργισμένος, εμμέσως πλην σαφώς με τον Τζόνσον, με τον συνήθη καρικατουρίστικο τρόπο σε όλες τις πολιτικές γελοιογραφίες της υπερβολής αρκετών από τα χαρακτηριστικά του (πιο εμφανή, κατά τη γνώμη μου, το μεγάλο μέτωπό του και τα μάλλον κουκουλωμένα, διογκωμένα μάτια του).
(...)
"Όσον αφορά το γουρούνι και τα "κομματάκια αξιοπρέπειας", νομίζω ότι τα ζωγράφισα κόκκινα σαν να ήταν κομμάτια γλυκόριζας, πάλι χωρίς να εκτιμήσω ότι θα μπορούσαν επίσης να ερμηνευθούν ως αίμα, επαναλαμβάνοντας για άλλη μια φορά τις αντισημιτικές αιματολογικές συκοφαντίες που επαναλαμβάνονται δηλητηριωδώς εδώ και χιλιετίες. Τέλος, μοιραία, πολλοί άνθρωποι υπέθεσαν ότι οι κίτρινοι πολύποδες καλαμαριών ήταν χρυσά νομίσματα και ότι το κουτσουρεμένο λογότυπο της Goldman Sachs έλεγε απλώς "Gold Sacs".
(...)
"Ξέρω ότι ο Ρίτσαρντ Σαρπ είναι Εβραίος- στην πραγματικότητα, μιας και συλλέγουμε δίκτυα κολλητών, πήγα μαζί του στο σχολείο, αν και αμφιβάλλω αν με θυμάται. Η εβραϊκότητά του δεν πέρασε ποτέ από το μυαλό μου όσο τον σχεδίαζα, καθώς είναι εντελώς άσχετη με την ιστορία ή τις πράξεις του, και δεν έπαιξε συνειδητά κανένα ρόλο στον τρόπο με τον οποίο στράβωσα τα χαρακτηριστικά του σύμφωνα με το τυπικό εγχειρίδιο γελοιογραφίας. Ομοίως, το χαριτωμένο καλαμαράκι και ο μικρός Ρίσι ήταν ακριβώς αυτό, ένα καλαμαράκι καρτούν και ένας μικρός πρωθυπουργός".
Και κλείνει το κείμενό του με αυτή την παράγραφο:
"Αυτό που νιώθω τώρα είναι τεράστια λύπη, ηλιθιότητα και βαθιά ντροπή για την περιττή αναστάτωση που προκάλεσα σε ανθρώπους με την απερισκεψία μου, ανθρώπους που δεν ήθελα ποτέ να προσβάλω. Αισθάνομαι επίσης ντροπή για τη δική μου βλακεία που δεν εφάρμοσα την αυστηρότητα που ζήτησα στη συγγνώμη. Όπως θα έπρεπε.
Σχετικά με την "απόσυρση" των γελοιογραφιών
η "απόσυρση" μιας γελοιογραφίας στην εποχή του Διαδικτύου είναι άχρηστη διότι, εκτός του ότι προκαλεί το συνηθισμένο φαινόμενο Streisand, με το οποίο οι άνθρωποι θα πάνε να δουν περί τίνος επρόκειτο, δεν μπορείς να σταματήσεις τη συνέχιση της δημοσίευσής της για να εξηγήσεις το θέμα που οδήγησε στην απόσυρσή της.
Το να αποδημοσιεύει ένα μέσο ενημέρωσης μια γελοιογραφία ή οποιοδήποτε άλλο περιεχόμενο θα πρέπει να θεωρείται σήμερα περισσότερο ως δήλωση πρόθεσης, ως χειρονομία. Ωστόσο, με αυτόν τον τρόπο, είναι επίσης απαραίτητο να εξηγούνται οι λόγοι και το πλαίσιο στο οποίο συνεχίζει να κυλάει η μπάλα και, επιπλέον, οι αναφορές στο θέμα γίνονται συχνά πολύ αργότερα όταν μιλάμε για λογοκρισία, ελευθερία της έκφρασης και τις αντίστοιχες επαναλαμβανόμενες συζητήσεις τους.
Σχετικά με το θέμα αυτό: "Η ελευθερία της ελευθερίας και της ελευθερίας της ελευθερίας":
Το χιούμορ σε μπελάδες, μια συλλογή περιπτώσεων (III)
Περιπτώσεις γελοιογράφων που αντιμετώπισαν προβλήματα κάποιας σημασίας εξαιτίας των γελοιογραφιών ή των σατιρικών εικονογραφήσεών τους ή εξαιτίας των απόψεών τους. Υπάρχουν επίσης κάποιες ιστορίες άλλων ανθρώπων που, χωρίς να είναι σκιτσογράφοι, έμπλεξαν σε προβλήματα επειδή τις μοιράστηκαν.
